- Vrijdag 14 september 2012.
- Canal de la Colme: 15,5 Km.
- Canal de Bourbourg: 12 Km en 1 sluis af.
- Canal de Jonction: 1 Km.
- Canal de Furnes: 13 Km en 1 sluis op.
GRENS
- Canal Nieuwpoort-Dunkerque: 9 Km.
- Aantal draaiuren motor: 5,42h.
- Aantal vaaruren: 5,55h.
- Weer: bewolkt, 2’ fijne motregen, veel wind W 5, namiddag: zon en wolken en ’s avonds regen. Fris: 19°.
12x BOEM
We vertrekken 2 1/2 uren nà de eerste geladen vrachtschepen en juist vóór de volgende uit de sluis gaan komen. Zo hebben we vrij baan en hoeven we niet op een sukkeldrafje achter een geladen schip te slenteren tot in Duinkerken. (Jaja er komt heel wat geniaal rekenwerk aan te pas wil men comfortabel varen). En het lukt. Vlot bereiken we Duinkerken en draaien over stuurboord richting grens. Het kanaal door de stad is grauw, smal, bochtig en gelukkig maar 1 Km lang. Het water is zwart, vuil en vies. Men kan hier over stuurboord afdraaien naar het mooie vestingstadje Bergues waar het goed toeven is maar wij varen rechtdoor tot het automatische sluisje (pas hersteld en terug open van 9 september) dat ons toegang geeft tot het kanaal naar Veurne. In schril contrast met de honderden wuivende vriendelijke mensen die we onderweg zagen (ik heb zelfs last van een “wuifarm”) hangen hier altijd hangjongeren te hangen die vervelend doen. Get a life boys!
Myriam belt voor de laatste maal dit jaar naar het VNF om de twee laatste bruggen op Frans grondgebied voor ons te openen. De mevrouw zegt dat ze ons op haar “ordinateur” heeft zien passeren in Duinkerken en zal om 13.30h daar zijn. Et voilà, stipt op tijd zwaaien de bruggen open en zijn we in België. We strijken de Franse vlag maar eerst………
BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM. Met ons scheepskanon lossen we 12 ere saluutschoten voor het personeel van VNF (Voies Navigable Français). Ik spreek me niet uit over het beleid van VNF maar wel over het personeel “on the field”. Sinds 2007 is dit het 5de jaar dat wij in Frankrijk varen. Steeds zijn wij door vriendelijke, behulpzame mensen op een correcte wijze bijgestaan. Luc en Ingrid zullen dit graag bevestigen.
We zien de duinen van het “zeetje” en halen diep adem om de frisse zeelucht op te slokken. We meren af in Veurne en vernemen dat de Sherpa intussen veilig is aangekomen in zijn thuishaven Antwerpen.
Webmaster: hoe heet die mooie film weer over die postbeamte die naar Bergues moet gaan werken en denkt dat hij in het Hoge Noorden bij onderontwikkelde lui terecht zal komen maar het er uiteindelijk best naar zijn zin heeft?
Update webmaster “Le Sam”: dat is Bienvenue chez les Ch’tis. Goeie film.
