Onder de kuiptent in de schaduw is het heerlijk zitten. (Voor de niet vaarders: de “kuip” is geen ton of vat maar het achterste gedeelte van een plezierboot meestal uitgerust met zitplaatsen). De zon brandt de omgeving en dwingt de mensen het rustig aan te doen.

Vandaag en elk jaar op 8 augustus is de stemming op de RNA iets ingetogener.  In de dertig jaar dat we varen hebben we al vele gasten aan boord gehad. Wij genieten  er steeds van hen te laten kennis maken met het leven op en rondom het water. En onze grootste voldoening is onze gasten te zien genieten van het varen en het leven aan boord. Iemand die heel, heel, heel veel  kon genieten van het varen was ons beider nichtje Ruth. Telkens het kon ging ze mee al moest ze daar kilometers ver voor komen. Toen ze al zwaar ziek was en de dokters geen toestemming meer gaven om mee te gaan en het ook praktisch onmogelijk was geworden, vroeg ze me: “Kapitein gaan we nog ene keer varen?”. En ik heb haar gezegd: “Ruthje gij zult altijd met ons meevaren”. Ze heeft toen heel hard in mijn hand geknepen. Wij houden die herinnering aan onze liefste matroos dan ook in ere.