- Woensdag 25 juli 2012.
- Canal de Bourgogne: 20,5 Km en 18 sluizen op.
- Aantal vaaruren: 7,45h.
- Aantal draaiuren motor:6,42h.
- Weer: zomer 34° geen wind.
Vuil, vies, grijs, een kale dode besmette vlakte. Dat is wat de mensen gemaakt hebben van de streek rond Tsjernobyl. Het contrast met de streek waar we nu door varen kan niet groter zijn. Mijn woorden voor nog mooier en nog idyllischer zijn op. Ook door mensenhanden gemaakt. Een kanaal met sluizen, aquaducten, bruggen en sluiswachtershuisjes. Op de oevers en op de glooiende hellingen mooi bewerkte velden (de graanschuren van Frankrijk) en goed onderhouden bossen. Kleine dorpjes en kastelen. Het is zoals op de postkaartjes, wondermooi.
Van “varen” is hier geen sprake. Bijna om de kilometer is er een sluis. We glijden sluis in en sluis uit.
We meren af bij een vriendelijke dame die zoals de meeste Fransen hier naast Frans ook Engels spreekt wegens de vele Engelse toeristen. Zij heeft ook een café/winkeltje en ’s avonds zorgt ze voor elektriciteit want tijdens de dag is er geen elektriciteit wegens teveel zon! Dat moet ge in België ne keer vertellen aan een passant in een jachthaven. Hier vindt men dat doodnormaal en misschien is dat wel de juiste instelling!!!
In 2009 voeren we op het Canal de St. Quentin en legden aan in de wilde natuur. ’s Nachts zagen we plots enorme schijnwerpers in de velden. We dachten toen getuige te zijn dat “buitenaardsen” de beruchte graancirkels aan het maken waren. ’s Morgens zagen we het resultaat. Hele velden vol met netjes verpakte bollen stro. Nu in 2012 is het niet anders. Super grote machines rijden dag en nacht over de velden om de oogst tijdig binnen te krijgen. Het lawaai is een beetje eentonig en storend. Gelukkig ben ik een beetje doof en slaap dus goed.
