Dinsdag 10 juli 2012.
- Canal de la Marne à la Saône: 32 Km en 18 sluizen op.
- Aantal vaar- en draaiuren motor: 8,12h.
- Weer: ZW 3, wisselvallig, 22°.
Een buurman die gisteren bij het aanmeren zijn boot 180° gedraaid had zien we vertrekken in de richting van waar hij gekomen is. Een halfuur later komt hij terug voorbij, nu in de goede richting. Dat noemt men: “het Noorden kwijt zijn”.
Dit kanaalgedeelte vertoont veel gelijkenis met de Haute Sambre in België. Veel bochten en steeds omgeven door een mooie natuur. De aanvaargeulen naar de sluizen zijn meestal vrij smal. Vanaf de 3de sluis worden de sluizen nog met de hand bediend. Dit gebeurt in dit seizoen meestal door jobstudenten. De meesten zijn meisjes. Zij dragen allemaal het wettelijk voorgeschreven reddingsvest. Eén van hen is een al wat oudere dame. Een professor die bijklust? Zij draagt echter het VNF zomer uniform. Waarschijnlijk een directielid die “ervaring op de werkvloer” wil opdoen.
Luc is hier werkelijk “in zijn sas”. Hij helpt les éclusières en doet niets liever dan zwengelen en draaien aan de deuren en verlaten (dit zijn de kleppen waardoor men ofwel water in of uit de sluis laat lopen) en slaagt erin deze twee zwengels t.z.t. te bedienen én te blijven lachen naar de meisjes. Na deze lange vaardag is het welletjes geweest en meren we af op een godverlaten plek midden in de natuur. Ik monteer nog 2 krachtige spots op de RNA voor het geval dat de Luc weer aan het touwtje zou trekken en het licht uit doet bij de volgende tunnel passages.
