Vrijdag 6 juli 2012.

• Canal de la Marne à la Saône: 12,5 Km en 5 sluizen.
• Aantal vaar- en draaiuren: 2,54h.
• Weer: wolken/zon.  ZW 3.  Zomer : 24°.

Getrokken en geduwd door twee locomotieven dendert er boven onze hoofden een goederentrein over de brug. De machinisten zwaaien en toeteren naar ons. Oude schippers vertelden me dat ze er dan vroeger vanuit gingen dat ze weldra zouden kunnen genieten van een verlofdag.  Mooi, net zoals de omgeving. Het kanaal heeft zeer lage oevers en het water staat hoog. We hebben dus een prachtig uitzicht. Glooiende heuvels en velden omzoomt door bossen. De sluishuisjes zijn gebouwd in 1808. De meeste zijn bewoond en de bewoners “versieren” de sluizen elk op hun eigen originele manier. We zien kabouters, elfen, een ventje gemaakt van bloempotten. Een ander heeft een verzameling scheepsschroeven uitgestald. Maar overal ziet men vooral bloemen. We varen ook door  verschillende aquaducten (kanaal in beton die over een rivier loopt) wat een droom is voor onze fotografe Minne, hier kan ze haar hartje ophalen. Klik, klik, klik….

Bij de vierde sluis die we vandaag passeren staat onze teller op 200 sinds ons vertrek in de Westhoek.

Op dit deel van het kanaal zijn er blijkbaar meer mooie aanmeermogelijkheden. Op aanraden van de VNF beambte meren we af in Froncles aan een steiger met alle voorzieningen er is zelfs een pétanque baan. We spreken het vertrekuur voor morgen af met de volgende VNF  beambte die dat dan weer doorgeeft aan zijn collega, hun service is werkelijk perfect.

Hier wachten we op de komst van Sam, Els, Jasmijn en Mileen die de afstand Antwerpen – Froncles, waar we bijna een maand over gedaan hebben, in enkele uren zullen overbruggen met de auto.

We eten met zijn allen aan de tafel in het park. We zijn in Frankrijk én er ligt een pétanquebaan te lonken, dus gaan we pétanquen. Minne haalt een speciaal set pétanqueballen maar wegens hun afmetingen (zoiets in de aard van hun “reuze bbq”) mag ze die niet gebruiken. We spelen tot het donker is.