Donderdag 14 juni 2012.

Maasmechelen : weer : zomer : terrasjesweer :     22°    geen wind.

Frankrijk : Canal de l’Est – sluis 23.

Eclusier Jean Dupont fietst het heuveltje op dat toegang geeft tot zijn sluis. Een laatste uitloper van het onweer van gisteren plenst nog enkele druppels op zijn brilglazen. Jean Dupont denkt aan de viering eind van de maand. Jean gaat op pensioen en de grote baas van VNF  (Voies Navigable  de France) zal hem persoonlijk een eremetaal komen overhandigen. 50 jaar heeft hij trouw elke dag deze sluis bediend.  Nog enkele pedaalstoten en Jean stalt zijn vélo tegen het berghok. Dan draait hij zich om en kijkt…en kijkt…en blijft kijken. Zijn sluis is WEG!!! Heeft hij zich na 50 jaar van weg vergist? Neen dat kan niet want zijn fiets staat wel degelijk tegen het zo vertrouwde berghok. En toch is zijn sluis WEG!! Is dit een grap van zijn collega’s wegens zijn aanstaande pensionering? Jean loert vanonder zijn natte wenkbrauwen en spitst de oren of hij de collega’s daar achter het muurtje  hoort lachen. Het blijft oorverdovend stil en zijn sluis is WEG! Jean Dupont springt op zijn vélo en peddelt weg  steeds weer herhalend : “ Parbleu, mon écluse est parti, impossible…”

Men is nog steeds op zoek naar Jean Dupont én sluis 23 die inderdaad parti is.

België Maasmechelen :

Bericht aan de Scheepvaart : door de grote wateroverlast ten gevolge van hevige onweders is sluis 23 weggespoeld en voor onbepaalde tijd gestremd.

En waarom is dat voor ons belangrijk? Juist, wij gingen toch langs daar naar Dijon varen! Dus  ’s avonds crisisvergadering met “bubbels”.  Reisleiders Luc en Ingrid stippelen een alternatieve route uit. We zullen langs de “mosterdvaart” (langs hier brachten de schepen vroeger mosterdzaadjes naar Dijon waar men de beroemde mosterd van maakte) naar Dijon varen. Hopelijk hebben we nog wat Zwanworstjes over dan kunnen we weer een feestje bouwen.

Maar eerst terug naar deze ochtend.

Uit de buik van de Sherpa stijgen “broebelende” geluiden op. Luc ontdekt aan de boiler een waterslang die gelost is. I.p.v. één klem op de slang plaatst hij er nu twee. Gelukkig schijnt de zon en Ingrid legt de hele nat geworden inboedel te drogen.

Even later ontdekken we een zwijmelende Luc en Ingrid. Blijkt er ergens een gaslek te zijn. Luc gaat op zoek (ik zeg niet hoe want ook kinderen lezen dit, ik zeg alleen :”don’t  try this at home”) en herstelt het gaslek. Luc gaat daarna fietsen in een natuurpark om de longen te zuiveren.

Myriam en Ingrid gaan winkelen en  ontdekken dat er nergens glascontainers staan in Maasmechelen. Ze zeulen kilometers te voet  met het  leeggoed tot er uiteindelijk  een  Turkse handelaar hun probleem oplost. Verder kampen ze met een defecte broodsnijmachine en zorgt de handtas van Ingrid voor opschudding doordat het diefstalalarm  afgaat als ze de winkel verlaten. Het begint hier op Spinal Tap te  gelijken want nog is het niet gedaan. Na onze “crisisvergadering”  horen Luc en Ingrid ditmaal een “sissend” geluid en komen er uit de kasten en laden van de Sherpa  stoomwolkjes gespoten. Weerom is de slang aan de boiler gelost. Luc monteert nu DRIE klemmen.

Intussen zijn ook mijn zus Simonne en haar man Robert aangekomen. Een gezellige namiddag sluiten we af met een lekker etentje bij den Italiaan waar we van het zonnetje en het gezelschap genieten op het terras.

En morgen gaan we varen!!!