Parijs

  • Vrijdag 24 augustus 2012.
  • Weer: 25°, namiddag wat regen, voor de rest wat wolken en zon. ZW 4, ’s avonds fris.

We zwermen uit door de stad. Bezoeken kerken, musea. Bekijken gebouwen en pleintjes en winkels en mensen “en lopen de rubber van onze schoenen” (dixit de Luc). Naast al dat moois stellen we ook vast dat deze stad stinkt naar de urine. Men kan een romantisch beeld ophangen over de clochards, ik weet ook wel dat er enkele die-hards tussen zitten die echt niet anders willen leven, maar als ik de holle uitgebluste ogen zie van het merendeel geloof ik niet dat ze dat leven leuk vinden.

Belle en Andries komen ook aan in Parijs. We eten op een terrasje vlak bij de haven en wonder boven wonder: het eten is lekker en helemaal niet duur.

Om 21.00h stappen we met zijn allen op een rondvaartboot en zien Paris-by-night. Mooi.

Port-à-l’Anglais – Parijs (haven: Arsenal).

  • Donderdag 23 augustus 2012.
  • Haute-Seine: 7 Km,  1 sluis af en 1 sluis op.
  • Aantal draaiuren motor: 1,42h.
  • Aantal vaaruren: 2,25h.
  • Weer: zomer en 25°.

Waar is onze oude vertrouwde zwabber? In Melun hadden we er nog één en nu is hij wèg. Heeft de verschrikkelijke zwabberdief toegeslagen? Is er in Melun nu iemand met ónze zwabber aan het zwabberen of ligt hij, achteloos weggeworpen door de dief, achter een muurtje  eenzaam te verkommeren? En dat in de stad met de grote gevangenis. Of is hij een Frans zwabbertje nagelopen? In ieder geval: we missen onze zwabber. Als iemand hem ziet, graag een seintje aan Zwabber-Focus en we komen hem ophalen.

Vandaag varen Jasmijn en Mileen weer mee op de Sherpa. De dametjes hebben de luxe om te kiezen met welk schip ze op cruise gaan. Na enkele meters varen komen we aan de monding waar de Marne in de Seine vloeit. Hier staat het imposante Chinatown gebouw. We volgen de Seine en van hieraf vaart men onder de een na andere brug door. De ene al mooier dan de andere. Het is tamelijk druk en de vele snelle boten (o.a. een ambulance- en politieboot) zorgen voor flink wat golfslag. We zijn dan ook blij dat na 10 minuten wachten de sluis open gaat die ons toegang geeft tot het Saint Martin kanaal met zijn bekende haven Arsenal. Dit is een oase van rust, midden in het centrum van de drukke wereldstad.  Hier kunnen een tweehonderdtal boten liggen. Men reserveert best goed op voorhand een ligplaats.

Arsenal

Sam en Els komen met de auto de kids ophalen maar blijven eerst nog enkele dagen logeren om de stad te bezoeken. Zij hebben een nuttig cadeautje bij voor ons. Voortaan zullen Opi en Omi geen pijnlijke p… meer hebben als ze gaan fietsen dank zij de verende superzachte gel zadeltjes.

Melun – boven sluis Port-à-l’Anglais

  • Woensdag 22 augustus 2012.
  • Haute-Seine: 51,5 Km en 4 sluizen af.
  • Aantal vaar- en draaiuren motor: 6,25h.
  • Weer: ’s morgens is het fris (dat zijn we niet meer gewoon), daarna bewolkt/zon. Namiddag enkele druppels regen en dan terug zomer en 25°.

We naderen de voorsteden van Parijs. Enorme woonblokken en industrie op de oevers. Aan de kant liggen heel veel woonboten in alle soorten en formaten. Sommige juweeltjes anderen totaal verloederd. De sluizen worden zeer vlot bediend voor ons en we schieten dus goed op.

Op de brede rivier met weinig scheepvaart stuurt Jasmijn (9 jaar) voor het eerst echt alleen de boot met de afstandsbediening (oei als de politie dit maar niet leest!). Ze doet dat met de juiste feeling en de boot blijft mooi zijn koers houden. Kinderen van nu en joy-sticks=geen probleem.

Nota: voor de politie, de inspecteurs voor “kinderarbeid” en de ongeruste  ouders: Opi was natuurlijk stand-by.

We meren af vóór de sluis aan een kade zonder voorzieningen aan de bekende vroegmarkt waar o.a. restaurantuitbaters (zelfs uit België) hun waren komen kopen. En dat horen we als de vele koelwagens geladen worden.

Er is hier ook een reuze Supermarkt (waar men zelfs auto’s  kan kopen) en dus worden er voorraden ingeslagen. Ik bedoel etenswaren en geen auto’s hé.

Saint Mammès – Melun

  • Dinsdag 21 augustus 2012.
  • Haute-Seine: 28,5 Km en 2 sluizen af.
  • Aantal vaar- en draaiuren motor: 4h.
  • Weer: zomer en 30°.

Goed uitgerust nemen we met een beetje spijt afscheid van onze “privé steiger. Maar de horizon lonkt. Vandaag varen Jasmijn en Mileen mee op de Sherpa. Van Luc leren ze de fijne kneepjes van de stuurmanskunst en het juist tellen van het aantal zwanen (33) die voor de brug zwemmen. Verder worden er nageltjes gelakt, spelletjes gedaan en lekker gegeten.

Het is mooi varen hier op de Seine. Glooiende beboste hellingen en mooie huizen, kastelen, villa’s én meestal een boot aan een privé steiger vóór de villa. Het zijn de buitenverblijven van de gegoede Parijzenaars weet Luc te vertellen.

Bij het binnenvaren van Melun zien we een van de grootste en streng bewaakte gevangenissen van Frankrijk. Groot contrast met hetgeen we daarjuist zagen.

We meren af aan het eiland aan een mooie kade (met elektriciteit en watervoorziening)  vlak voor het Archiefgebouw van de stad. Een vriendelijke stadsbeamte ontvangt ons.

In deze universiteitsstad vinden we wel een terrasje waar we met de kids een frietje gaan eten. Daarna genieten we op de kade nog van een zwoele warme avond.

Vaarverhaalervaring: een verslag van een matroos die er (efkes) bij mocht zijn

Er zijn zo van die gelukzakken… Varen in la douce France tussen de wijnranken van de Bourgognestreek, zon hoog aan de hemel, geen zuchtje wind. Watervogels opfladderend voor de boeg, een bambietje toekijkend vanop de kant, de koffie lekker pruttelend, de motor zacht zoemend, het electronische roer baas over het water als was het malse boter en héél af en toe een sluisje.

Een kniesoor matroos die daarom maalt. Assistentie verlenen aux belles éclusières, er zijn ergere dingen in het leven.

Bovendien lijkt elke sluis wel een tuin van Eden: een truffeltje hier, een girolleke daar, biogroentjes d’un ami fermier, verse confiture de la maman. En uiteraard wijn, véél wijn. Dit alles tegen un prix d’ami, ah oui.

Om dan achter de bocht aan te meren met zicht op een joli petit village, genesteld hoog boven de vallei, silhouet van kerk en château uittorend boven de prachtige okeren Bourgondische daken, het ene terrasje naast het andere uitnodigend lonkend naar onze dorstige zielen.

Moet het gezegd dat we ons de plaatselijke gebruiken – lang tafelen en al wat de natuur geeft zegenen met het druivenvocht – uitvoerig hebben laten welgevallen en dat er ‘s avonds naar goede gewoonte wat afgefilosofeerd werd.

Gesterkt in lichaam en geest vormde de fietsroute terug naar het opstappunt dan ook een uitdagend maar passend sluitstuk van deze driedaagse vaartocht. Wat kan het leven toch mooi zijn, bedacht ik onderweg, bij 29 graden, rustig pedallerend van dorpje naar dorpje tussen de glooiende wijngaarden rond Chablis. Tout ce qui monte, doit redescendre, een waarheid als een koe. Om maar te zeggen, leven als God in Frankrijk heeft voor mij een diepere betekenis gekregen.

Daarom voor dit alles dankuwel Maurice en Myriam, Luc en Ingrid! Was ik wat blij dat ik enkele dagen deze gelukzaligheid mocht meemaken. Deze prachtige ervaring zal ik nog lang meedragen!

Voor wie nu zoiets heeft van ‘dat is precies ook iets voor mij’, volgen hier enkele practische tips voor de onervaren aspirant matroos, maar bedenk vooraf:

  • waar je aan boord stapt is normaal gesproken niet dezelfde plaats als waar je van boord gaat,
  • schepen kunnen vergaan, dat weten we, maar helaas ook sluizen kunnen plots verdwijnen (cfr. sluis 23 op Canal de l’Est bij het begin van het avontuur) of eventueel dienst weigeren (cfr. sluis 8 richting Auxerre), zodat de vaarroute plots moet gewijzigd worden
  • het vaartraject heen is niet noodzakelijkerwijs gelijk in afstand aan het fietstraject terug
  • tenzij je teveel geld hebt is het toch handig om je voertuig bij het beginpunt op te pikken om thuis te geraken.

Steek ter voorbereiding geen energie in de volgende nutteloze dingen:

  • Oefenen in het trossen werpen, immers de hogervermelde éclusières zijn met velen en helpen graag
  • Extra spierkracht kweken voor het ophalen van het zwaard, de takels zijn zoals steeds voorbeeldig gesmeerd
  • Studie van motortechnieken, de kapitein heeft alles onder controle en de Rust Na Arbeid loopt op wieltjes, écht waar
  • Duikoefeningen om het roer te bevrijden van touwen en ander ongedierte, ‘moatje’ Luc is erbij en springt met plezier het water in
  • Oefenen op de PlayStation, de joystick van het electronisch roer is kinderspel, iets wat de kapitein perfect in de hand heeft

 Wat is er dan wel aan te raden:

  • bestudeer het vaarplan grondig, maar gooi het dan weg, het verandert toch
  • train vooraf afdoende met de fiets om de extra kilometers de baas te kunnen
  • bestudeer het fietsplan grondig, gooi het niet weg, de lokatie van dorpen en steden hebben de neiging om niet te veranderen, indien je de indruk hebt van wel, stop dan met fietsen en zoek de schaduw op
  • zorg ervoor dat je op de dag van je fietstrip geen houten kop hebt van de avond voordien
  • neem een reparatiekit voor een platte band mee (cfr. ervaring van Sam)
  • hou het weer in de gaten, wind op kop kan een spelbreker zijn
  • als je vreest dat het traject wat al te lang wordt, zet je ijdelheid dan opzij en maak gebruik van het genereuze aanbod van de kapitein om rustig te cruisen met zijn electrische fiets
  • en als dit alles om een of andere reden niet kan of lukt: saboteer de boot zodat hij noodgedwongen ter plekke moet blijven liggen, een vaarverhaalervaring zit er dan wel niet in…

 Disclaimer: positieve ervaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.

Saint Mammès

  • Maandag 20 augustus 2012.
  • Weer: voormiddag regenbui daarna terug zomer en 36°.

De kano wordt te water gelaten en Ingrid peddelt met Mileen over de Seine. Omi slooft zich uit om de “speeltuin” draaiende te houden. Luc blijft fratsen uit halen. Jasmijn verliest weer een losse tand. De kinderen amuseren zich en ik heb nog één klein half vierkante metertje plaats om mijn verslag te typen daarom stop ik er nu maar mee.

Saint Mammès

  • Zondag 19 augustus 2012.
  • Weer: 38-39-40-41° (voorlopig de warmste dag van het jaar).

De boot veranderd binnen en buiten stilaan in één grote kinderspeelkamer. Ook de steiger tussen de twee boten. Ingrid heeft het lumineuze idee haar kano op te blazen die we met water vullen. Nu is er ook een zwembad. Al dat geplons eindigt in een reuze watergevecht waarbij Luc plots als een Neptunes uit het water opduikt en met een spuit(je) iedereen te grazen neemt. Shelsey wordt niet vergeten en krijgt een flinke wasbeurt.

Ook hier staat een kleine kermis maar dan wel de kleinste die we ooit zagen. Eén kraam is er open. En dan gaat ook de paardenmolen open en nog 3 andere kraampjes en het is al nà negenen. En toch amuseren Jasmijn en Mileen zich geweldig.

Montereau-Fault-Yonne – Saint Mammès

  • Zaterdag  18 augustus 2012.
  • Haute-Seine: 13 Km en 1 sluis af.
  • Aantal  vaar- en draaiuren motor: 1,54h.
  • Weer: zomer en 39°.

We vertrekken in Montereau en draaien over bakboord de Haute-Seine op (over stuurboord ligt de Petite-Seine)  die we zullen volgen tot we in Parijs zijn. Jasmijn en Mileen stappen als volleerde matrozen door de gangboord. In de sluis doen ze hun zwemvest aan en onderweg helpen ze de boot poetsen. Ik weet het: “mijn kind, schoon kind” ( voor Omi’s en Opi’s geldt dat nog méér) maar ik ben fier op hen en vraag me af: “zou mijne vava (Jef) ooit ook zó naar mij gekeken hebben?” Waarschijnlijk wel wanneer hij mij riep en zei: “kom hier filosoofke dat ik uwe wanuier (afgezakte pisdoek (nu pamper)) ne keer optrek”. Waarop ik dan steevast antwoordde: “filosjofke, filosjofke….” en hij mij monkelend met zijn reuze handen door mijn haren streek.

Saint Mammès is een goede afmeerplaats. Alle voorzieningen. 3 dagen liggen en maar 2 te betalen. Vermits we een beetje te vroeg zijn voor onze afspraken in Parijs en geen zin hebben om met deze hitte te lang in de stad te liggen slaan we hier onze tenten op. Tussen de twee boten ligt een brede steiger die we helemaal inpalmen. Een plaatselijke vereniging voert een soort steekspel op maar de paarden zijn hier ranke bootjes en de “ridder” met de lans staat achteraan op de boot op een platform en tracht zijn tegenstander in het water te duwen.

Jasmijn haar losse tand valt zo maar uit van verbazing.

Montereau-Fault-Yonne

  • Vrijdag 17 augustus 2012.
  • Weer: zomer en 28°.

In Montereau bekijken we vanop de bruggen de samenvloeïng van de Yonne met de Petite- en Haute Seine. De brugleuningen zijn beschilderd met natuurgetrouwe afbeeldingen van vissen. Er staat een standbeeld van Napoleon op zijn paard en een kasteel dat men “ooit” gaat renoveren. Intussen heeft men het hele gebouw in doeken ingepakt en deze zijn beschilderd met alle ambachten die te pas komen bij zo een renovatie. In de (helaas nu gesloten) kerk wordt het zwaard van Filips de Stoute bewaard. Luc dacht eerst dat het het zwaard van Jan Zonder Vrees was. Mileen denkt effe na en weet te melden dat het misschien Jan Zonder Vlees was.

Het is warm en dus spelen we met de kaarten (Uno). De winnaar (Jasmijn) mag een straf bedenken voor de verliezer (Opi). Ik heb zo mijn twijfels over de juiste puntentelling (door Jasmijn) maar onderga mijn straf onderdanig. Het wordt een “watergevecht” wat bij deze temperaturen eigenlijk best leuk is.

In het stadje gaan we op zoek naar een terrasje. We hebben ditmaal geluk en het ijsje smaakt heerlijk.

Nota: voor degenen die ooit een vaartocht naar hier plannen. Een luxe probleem, ik weet het maar toch…Het is echt moeilijk om, buiten de grote steden, een restaurantje of terrasje te vinden. Ofwel is de zaak failliet, gestopt of gesloten wegens verlof. Oorlogsmonumenten heeft elk dorp en Apotheken zijn er minstens 3 per dorp. Overal zijn de bruggen en straten wel mooi versierd met een overdaad aan bloemen.

Pont-sur-Yonne – Montereau-Fault-Yonne

  • Donderdag 16 augustus 2012.
  • Yonne: 29,5 Km en 6 sluizen af.
  • Aantal draaiuren motor: 4h.
  • Aantal vaaruren: 5,35h.
  • Weer: zomer en 28°.

Vandaag varen we de Yonne af tot de monding in de Haute-Seine. De sluizen doen we samen met een beroepsschip. In het lange smalle aanloopkanaal naar de sluis moeten we even wachten omdat het grote schip hier geen snelheid kan halen maar de “verloren” tijd halen we dan weer in omdat de sluizen altijd klaar staan om in te varen. De samenwerking gaat perfect.

Vóór ons varen onze goede vrienden van de Sherpa. Op de Rust Na Arbeid halen onze pagadders gekke kuren uit samen met de papa en Omi zit te keuvelen met Els. De zon glinstert zwaar zilver op het water, het mooie landschap glijdt voorbij en ik ben een gelukkig mens. Mag dat nog in deze tijden van crisis en onheilsberichten van over de hele wereld? Ja dus.

Na ongeveer twintig kilometer stapt Sam af om met de fiets de auto op te halen. In de laatste sluis op de Yonne, een met schuine wanden, maak ik een domme fout door het roer naar de schuine kant te laten staan. De boot komt vast te liggen op de schuine wand. Door vooruit te varen (gedenk de wijze woorden van de oude schipper) krijg ik de boot los van de kant maar door de druk is het roer gedeeltelijk uit zijn hengels gelicht. We maken vast aan de Sherpa (dat is één van de voordelen van samen op pad te zijn) die ons uit de sluis trekt zodat de beroepsvaarder zijn weg kan voortzetten.  Met de hand sturen gaat niet meer, gelukkig werkt de hydraulic nog en gaat electrisch sturen nog wel en kunnen we veilig aanmeren in Montereau.

Roer uit hengsels

Sam is intussen aangekomen met de auto en we besluiten morgen het roer weer in zijn juiste positie te hangen. Of nu toch één poging? We maken een hefboom maar het lukt niet. Sam en Els moeten vertrekken voor de verre reis naar Antwerpen. Jasmijn en Mileen blijven om een weekje mee te varen tot in Parijs.

Luc en ik besluiten om toch nog een poging te wagen. De takel wordt bovengehaald, een strop rond twee vaste punten en dan maar trekken. De strop spant zich als een vioolsnaar en we kunnen het roer 2 mm lichten. Luc duikt het water in en met een zware hamer geeft hij enkele welgemikte tikken en dan horen we een zware “koink” en het roer zit terug op zijn plaats. Geen enkele symfonie van de meest beroemde componisten ter wereld klinkt zo mooi als de “koink” van daarjuist.

Nota: de RNA is een schip dat kan droogvallen. D.w.z.: het is een platbodem en onder de schroef zit een scheg die op de grond steunt en aldus de schroef beschermt. Het roer kon er enkel af als het exact 90° dwars stond. Door het hydraulische stuurmechanisme kan het roer nu nog maar 65° dwars staan en er dus niet meer uit zijn hengels vallen of men moet de aanslag wegslijpen. Dit is ons geluk geweest. Stel u voor: het méér dan 500 Kg zware roer ligt op de bodem van de sluis. Dan moet er een kraan en duiker komen om alles op te vissen, terwijl ligt er een beroepsschip te wachten om uit te varen….ik mag er niet aan denken!

Bij de post die Sam en Els bijhebben zit ook “mijn ouwe-lullen-pas” (dixit G d K uit T). Hiermee mag ik binnenkort gratis met de tram en bus rijden. Helaas???