• Maandag 17 september 2012.
• Ijzer: 36 Km.
• Aantal draaiuren motor: 3,30h.
• Aantal vaaruren: 4,05h.
• Weer: ochtend: ZW 4, 19°, ’s morgens een beetje miezerig dan afwisselend wolken en zon en in de Westhoek schijnt de zon.

Happy Birthday zingt de accordeon. Vanaf vandaag ben ik dus officieel met pensioen. Ha eindelijk wat vrije tijd…

We varen nu op de Ijzer. Telkens wij hier varen gaan mijn gedachten naar mijn grootvader Jef die hier, zoals zovele jonge kerels, 4 jaar van zijn leven aan het front heeft doorgebracht tijdens de Grote Oorlog.

De Knokke- en Tervaete brug gaan vlot open en dan lonkt ginder ons plaatske in de veilige thuishaven. Het hulpvaardige ontvangstcomité staat klaar en samen loodsen we de RNA zijn stal in. Het weerzien  is hartelijk en vrolijk. Varen heeft vele aspecten. Enkele mooie daarvan zijn: Vertrekken, het avontuur tegemoet, maar ook het weer veilig aankomen in de haven.

Wat mis ik nu al?

“Hebdal stroom? TV? Internet?, Vet aangedraaid? Kelly gebeld?”  Dat waren elke dag mijn vragen aan mijn aalvlugge moatje juist nadat we ergens aanmeerden. Waarop de Luc, met pretoogjes, steevast antwoordde: “Ja, ja, ja, ja, nog nie en waai liggen hier goe joeng”. Heerlijk!!

We dwingen Joe en Erna, die speciaal op ons gewacht hebben, om mee te gaan eten in het clubrestaurant. Zij ondergaan dit bevel zeer gewillig en het wordt een gezellige avond met straffe en andere verhalen. Vb?: Joe deed ooit met zijn schip  51 sluizen op één dag en ’s anderendaags, noodgedwongen, dezelfde 51 in de andere richting.

En dan bij de laatste Irish Coffee is this our story ending in het restaurant van Johan en Ending.

EPILOOG:

Zodra mijn “ordinateur” alle cijfertjes heeft verwerkt krijgt u nog een overzicht (Km, verbruik, kosten, aantal Zwan worsten enz…).

Verder nog wat nabeschouwingen én het antwoord op de vraag: “ en de seks aan boord?”

Minne is nog ijverig aan het werken aan de fotoreportage.

Alvast iedereen die geholpen heeft bedankt. Bedankt ook webmaster Sam en u beste lezer voor de toffe reacties.

• Zondag 16 september 2012.
• Lokanaal: 14,5 Km en 1 open sluis en 1 sluis op.
• Aantal draaiuren motor: 3,18h.
• Aantal vaaruren: 3,35h.
• Weer: nazomer en 22°.

Na 10 minuten wachten opent de sluismeester het fiets-/voetgangersbruggetje in het midden van de Nieuwpoortsluis. Opgelet: de Veurnesluis ligt in Nieuwpoort en de Nieuwpoortsluis in Veurne!! Na het doorvaren van de sluis moeten we bijna 180° over stuurboord draaien en komen we op het Lo kanaal.

Voor de volgende 4 bruggen moeten we telkens wachten. De meerijdende bruggenwachter, vergezeld van zijn partner, heeft blijkbaar andere dingen aan zijn hoofd. We hebben al heimwee naar het VNF.

Het Lo kanaal is op sommige plaatsen niet méér dan een brede gracht en heeft een goede overnachtingssteiger juist vóór de Lobrug waar een molen op de oever staat.

De twee laatste bruggen worden vlot bediend door Gerard, de sluismeester van Fintele. Stipt, hulpvaardig en met een vrolijke babbel. Het heimwee naar het VNF is hierdoor weeral weg..

Na de laatste sluis van deze reis leggen we aan op ons geliefd plekje in Fintele aan het restaurant waar men de beste gebakken paling ter wereld kan eten. We hebben pech. Het is gesloten wegens jaarlijks verlof. Zullen we dan maar weer een blik Zwan worstjes opentrekken?

Paling in ‘t groen uit blik

• Vrijdag 14 september 2012.
• Canal de la Colme: 15,5 Km.
• Canal de Bourbourg: 12 Km en 1 sluis af.
• Canal de Jonction: 1 Km.
• Canal de Furnes: 13 Km en 1 sluis op.

GRENS

• Canal Nieuwpoort-Dunkerque: 9 Km.
• Aantal draaiuren motor: 5,42h.
• Aantal vaaruren: 5,55h.
• Weer: bewolkt, 2’ fijne motregen, veel wind W 5, namiddag: zon en wolken en ’s avonds regen. Fris: 19°.

12x BOEM

We vertrekken 2 1/2 uren nà de eerste geladen vrachtschepen en juist vóór de volgende uit de sluis gaan komen. Zo hebben we vrij baan en hoeven we niet op een sukkeldrafje achter een geladen schip te slenteren tot in Duinkerken. (Jaja er komt heel wat geniaal rekenwerk aan te pas wil men comfortabel varen). En het lukt. Vlot bereiken we Duinkerken en draaien over stuurboord richting grens. Het kanaal door de stad is grauw, smal, bochtig  en gelukkig maar 1 Km lang. Het water is zwart, vuil en vies. Men kan hier over stuurboord afdraaien naar het mooie vestingstadje Bergues waar het goed toeven is maar wij varen rechtdoor tot het automatische sluisje (pas hersteld en terug open van 9 september) dat ons toegang geeft tot het kanaal naar Veurne. In schril contrast met de honderden wuivende vriendelijke mensen die we onderweg zagen (ik heb zelfs last van een “wuifarm”) hangen hier altijd hangjongeren te hangen die vervelend doen. Get a life boys!

Myriam belt voor de laatste maal dit jaar naar het VNF om de twee laatste bruggen op Frans grondgebied voor ons te openen. De mevrouw zegt dat ze ons op haar “ordinateur” heeft zien passeren in Duinkerken en zal om 13.30h daar zijn. Et voilà, stipt op tijd zwaaien de bruggen open en zijn we in België. We strijken de Franse vlag maar eerst………

BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM, BOEM. Met ons scheepskanon lossen we 12 ere saluutschoten voor het personeel van VNF (Voies Navigable Français). Ik spreek me niet uit over het beleid van VNF maar wel over het personeel “on the field”.  Sinds 2007 is dit het 5^de jaar dat wij in Frankrijk varen. Steeds zijn wij door vriendelijke, behulpzame mensen op een correcte wijze bijgestaan. Luc en Ingrid zullen dit graag bevestigen.

We zien de duinen van het “zeetje” en halen diep adem om de frisse zeelucht op te slokken. We meren af in Veurne en vernemen dat de Sherpa intussen veilig is aangekomen in zijn thuishaven Antwerpen.

Webmaster: hoe heet die mooie film weer over die postbeamte die naar Bergues moet gaan werken en denkt dat hij in het Hoge Noorden bij onderontwikkelde lui terecht zal komen maar het er uiteindelijk best naar zijn zin heeft?

Update webmaster “Le Sam”: dat is Bienvenue chez les Ch’tis. Goeie film.

• Donderdag 13 september 2012.
• Canal d’Aire: 26,2 Km..
• Canal de Neufossée: 19,5 Km en 2 sluizen af.
• Aa: 8,4 Km.
• Canal de la Colme: 0,4 Km en 1 sluis af.
• Aantal draaiuren motor: 6,36h.
• Aantal vaaruren: 7,10h.
• Weer: koud en veel wind, N 5,  17°.

600

Noodgedwongen trekken we onze winddichte wintertruien (dank u James) aan want het is koud! Drie dagen geleden liepen we nog in bikini rond (allé we, ik bedoel Myriam) en nu staan we te bibberen.

Waar het Canal d’Aire samenvloeit met het Canal de Neufossée kan men over stuurboord afdraaien op de Lys (Leie) en naar Saint Venant varen. Een zeer goed plaatske om enkele dagen te verblijven. Weet je nog Jan en Bea?

Omdat binnenkort ons vaarvignet voor Frankrijk vervalt en de zomer blijkbaar echt voorbij is besluiten we dit keer niet af te draaien maar zover mogelijk door te varen richting Duinkerken om tijdig in België te zijn.

In de 12 meter diepe sluis  van Fontinette (waar men een scheepvaartmuseum kan bezoeken) meren we af achter een van die mastodonten van 120 meter lang. Er is slechts één drijvende bolder vrij. De schipper van “onze grote broer” (of is het zus?) is zo bezorgd om onze schuit dat we een tros aan zijn kont (ik bedoel die van zijn schip) mogen vast maken. Hij kijkt ook nog na of er plaats genoeg is zodat ons scheepje niet op “den dorpel” van de sluis zal terecht komen als het water zakt. Hij belooft ook zo zacht mogelijk te vertrekken na het schutten zodat we niet weggedrukt worden door zijn krachtige schroeven. Ik zet de schroef in zijn achteruit en zo blijven we mooi ter plaatse liggen. Spijtig dat we niet de tijd hadden om hier een foto van te maken. Het leek wel of de RNA als een sleepbootje dat grote schip op zijn plaats moest houden. Nog nooit heb ik een schip zó zacht zien vertrekken. Als een mes dat door de boter snijdt glijd het de sluis uit. Beroepsvaart en pleziervaart gaan niet altijd goed samen maar ge ziet het kàn.  Al  dikwijls hebben wij ervaren dat beroepschippers respect hebben voor onze oude schuit die vaart zonder de moderne middelen. Waarschijnlijk speelt hier de nostalgie een rol.

We varen het haventje van Arques voorbij omdat we de vorige keer hier schandalig veel euro’s moesten betalen voor het elektriciteitsverbruik. Weet je nog Luc?

Varend op de Aa passeren we de gekende  “drijvende tuinen” die toegankelijk zijn via kleine kanaaltjes.

Vandaag passeren we ook onze 600^ste sluis van deze vaartocht. We meren af beneden de sluis van Watten aan een eenvoudige kade zonder voorzieningen.

• Woensdag 12 september 2012.
• Canal de la Deûle: 18,5 Km.
• Canal d’Aire: 13 Km en 1 sluis af.
• Aantal vaar- en draaiuren motor: 3,42h.
• Weer: W 4, fris: 18°, ’s avonds en de hele nacht: regen.

KONTJE!!!

We varen nu op de “snelweg”  Dunkerque-Paris. Voldoende breed met slechts enkele versmallingen aan een dorp of brug. Best is zich te melden via de marifoon want hier varen de “grote jongens”, schepen tot 125 meter lang en  10,5 meter breed (3.000 ton!!!). En wees gerust ze zullen u antwoorden ook al ben je een notendopje. De sluizen zijn aangepast aan die mastodonten en zijn 144 meter lang.

Maar wat mis ik? Ah nu weet ik het. Het strakke kontje vóór mij. Soms zwiepend en schuddend als een krolse deerne. Dan weer kaarsrecht koers houdend. Soms galant als ze haar kontje dwars legde in de sluizen zodat de RNA wat meer plaats kreeg. Eénmaal schurkte het kontje te dicht bij het anker en kreeg ze een knauw (wie zijn gat verbrand moet op de blaren zitten). Voor de rest was ze bijna 3 maanden onze gids op onze vaartocht door Frankrijk. En nu mis ik het kontje van de Sherpa  en kijk ik naar het lege watervlak vóór mij.

Het kontje van de Sherpa

Nota: een schip heeft vooraan een boeg en achteraan een kont. Zo spreekt men van: “een schoongeveegde kont” als het achterschip dusdanige vorm heeft dat het het  schroefwater mooi loslaat.

Van hier tot in Duinkerke is het landschap afwisselend mooi en zeer lelijk. Industrie, storten, oude mijnstreken en moerassen wisselen af met een landelijke omgeving.  Het water is donker en zwart. Wat een verschil met het heldere water in de Bourgogne.

In Bauvin hadden we in 2009 een touw in de schroef. We dreven naar de oever maar vonden niets om de trossen aan vast te maken behalve twee boerenkarren die voor een boerderij stonden. Wel, die karren staan er nu ook maar we hebben ze gelukkig niet nodig.

We meren af in het haventje gelegen in het kanaaltje van Beuvry. Hier worden we altijd zeer vriendelijk ontvangen en mag je gratis overnachten. Zij vinden dat de normaalste zaak van de wereld. Nu er ook een nieuwe stroomkast is geplaatst vraagt men enkel 2€ voor het electriciteitsverbruik.