• Vrijdag 17 augustus 2012.
• Weer: zomer en 28°.

In Montereau bekijken we vanop de bruggen de samenvloeïng van de Yonne met de Petite- en Haute Seine. De brugleuningen zijn beschilderd met natuurgetrouwe afbeeldingen van vissen. Er staat een standbeeld van Napoleon op zijn paard en een kasteel dat men “ooit” gaat renoveren. Intussen heeft men het hele gebouw in doeken ingepakt en deze zijn beschilderd met alle ambachten die te pas komen bij zo een renovatie. In de (helaas nu gesloten) kerk wordt het zwaard van Filips de Stoute bewaard. Luc dacht eerst dat het het zwaard van Jan Zonder Vrees was. Mileen denkt effe na en weet te melden dat het misschien Jan Zonder Vlees was.

Het is warm en dus spelen we met de kaarten (Uno). De winnaar (Jasmijn) mag een straf bedenken voor de verliezer (Opi). Ik heb zo mijn twijfels over de juiste puntentelling (door Jasmijn) maar onderga mijn straf onderdanig. Het wordt een “watergevecht” wat bij deze temperaturen eigenlijk best leuk is.

In het stadje gaan we op zoek naar een terrasje. We hebben ditmaal geluk en het ijsje smaakt heerlijk.

Nota: voor degenen die ooit een vaartocht naar hier plannen. Een luxe probleem, ik weet het maar toch…Het is echt moeilijk om, buiten de grote steden, een restaurantje of terrasje te vinden. Ofwel is de zaak failliet, gestopt of gesloten wegens verlof. Oorlogsmonumenten heeft elk dorp en Apotheken zijn er minstens 3 per dorp. Overal zijn de bruggen en straten wel mooi versierd met een overdaad aan bloemen.

• Woensdag 15 augustus 2012.
• Yonne: 11,5 Km en 2 sluizen af.
• Aantal vaar- en draaiuren motor: 2,30h.
• Weer: ZW 4, bewolkt en soms enkele druppels regen, 29°.

Proficiat aan alle moeders en de mijne in het bijzonder.

In Pont-sur-Yonne ligt een nieuwe steiger op ons te wachten. Nieuw maar zonder voorzieningen.

En wie springt daar fluks uit de auto op de oever na een trip Antwerpen – Pont-sur-Yonne? Jasmijn en Mileen (en de mama en papa natuurlijk). En ze hebben geluk want er is markt én een kermis (feestdag!!) én een vuurwerk. ’s Nachts zijn we niet meer zo gelukkig  door het kermislawaai dat maar blijft duren en duren….

• Dinsdag 14 augustus 2012.
• Weer: 26°, bewolkt en enkele druppeltjes reen. ’s Nachts: regen.

Ik fiets door en rond Sens met zijn mooie dreven en oude huizen. Het is even wennen aan het drukke en snelle verkeer.

Luc koopt nieuwe echte Crocs met anti-slip zolen zodat hij niet meer kan uitschuiven. Hij is hier zo tevreden over dat hij met een vreugdesprongetje de Sherpa binnenwipt en gewoon door de vloer zakt. Snel plaatst hij een nieuwe voorlopige steun onder de vloer en klaar is kees.

Een croc en een vreugdesprongetje ?

Een huwelijksfotograaf drapeert een koppeltje op onze boot en vuurt hen aan om toch maar zo verliefd mogelijk naar elkaar te kijken. De bruidegom laat zich niet onbetuigd en wordt alsmaar méér intiemer. Wij duimen voor hen dat hun geluk lang moge blijven duren.

Twee reporters van het maandblad Fluvial (te vergelijken met het maandblad Boot) nemen een interview af van Luc en Myriam.

Dan is het tijd voor mosselen (klaargemaakt door Minne) met friet (gebakken door Myriam). Het zijn kleine maar fijne Bretoense mosseltjes. Onze achterbuurman slaagt erin de hele haven zonder stroom te doen vallen en dus moeten we de generator starten en dat allemaal op een “rustdag”….

Zondag 12 augustus 2012.

Weer: Jan was gisteren inderdaad nog in Frankrijk van daar dat zomerweer!. De fietstocht is blijkbaar “hels” geweest en daarom had hij wijselijk besloten te blijven overnachten in Tonnerre (misschien toch beter het electrische fietsje genomen?). Maar nu is hij veilig thuis in België en is het hier bewolkt maar toch nog 26° en ’s avonds is het terug zomer.

We proberen met de fiets tot bij de wijnranken op de berghelling te geraken maar de weg  is te slecht onderhouden en onze poging wordt gevaarlijk door de losliggende keien op de helling. We fietsen dan maar door het mooie stadje.

’s Avonds kunnen we op het nippertje nog een Colonel soldaat maken. De dienster weet ons te melden dat haar zaak sluit binnen anderhalf uur (!!!!) en 4 ijsjes serveren kan blijkbaar niet binnen dit tijdsbestek. Tot er iemand uit de keuken tevoorschijn komt en het plotseling wèl kan. Frankrijk.

• Zaterdag 11 augustus 2012.
• Yonne:  18,5 Km en 3 sluizen af.
• Aantal vaaruren: 4,10h.
• Aantal draaiuren: 3,42h.

Weer: Jan is blijkbaar nog in Frankrijk want het blijft zomeren: 27° en O 2-3 windje.

We maken kennis met een ander soort sluizen. De sluizen met schuine wanden. Binnenvaren in de volle sluis is zoals in alle andere sluizen. Dan laat men het water er uit lopen. Door de schuine wanden wordt de vaarbreedte steeds smaller. Op een van de sluizen is er niemand. Na een kwartiertje komt de éclusier er toch aan. Deze dubbelganger van Jos B. uit T. was  “even boodschappen gaan doen” (hij vertelt dit terwijl hij de prut uit zijn slaapogen wrijft). Moet kunnen. Dit is Frankrijk.

Volgens ons geoefend oog is deze man speciaal geselecteerd onder de kandidaten éclusiers op de afmetingen van zijn lichaam. Hij past namelijk precies in het schaduwvlak van de electriciteitskast waarmee hij de sluis bedient en kan aldus veilig werken ondanks de blakende verschroeiende zon.

In de haven van Villeneuve kunnen slechts boten tot 14 meter lang aanleggen. We meren af aan de overkant aan een mooie kade met gratis elektriciteit en mooi zicht op de verlichte brug.. Er staat een kleine kermis. Er zijn eigenlijk geen bezoekers. De frietenbakker bakt geen frieten “omdat het te warm is”. De paardenmolen staat stil omdat er geen kinderen zijn. Een beetje zielig voor de foorkramers. We kopen dan maar een zak nougat en proeven een snoepje gemaakt volgens het oudste snoeprecept in Frankrijk. Best lekker.

• Vrijdag 10 augustus 2012.
• Weer: Jan is hier: dus zomer en 26°.

Helaas tijd om afscheid te nemen. Jan doet zijn koersbroek aan, ontvouwt zijn vouwfietsje en springt gezwind in het zadel.  Normaal zou hij 30 Km van Auxerre naar Tonnerre fietsen om zijn auto op te halen. Door de gedwongen vaarroute wijziging zijn dat 51 Km geworden. Maar hij ziet het wel zitten. Luc blijft stand-by om in geval van pech met de electrische fiets bijstand te verlenen. Alles onder controle.

Dertig jaar geleden was er een jonge muzikale clown die een nieuwe accordeon kocht. Met het circus zwierf hij over de hele wereld, deed duizenden kinderen schaterlachen en ontroerde de toeschouwers met zijn melancholisch muziek. De clown is dood en zijn accordeon stond te koop in een tweedehandszaak in Joigny. Tot Myriam voor de etalage stond… De zilveren  Crucianelli staat nu te pronken in de RNA en binnenkort klinken hier de warme klanken van dit instrument. Eerst nog even de vingerzetting terug inoefenen. Een oude droom is verwezenlijkt.

Bianca en alle deelnemers van de Dodentocht in Bornem veel sterkte, weinig blaren enne…minstens tot aan den Duvel volhouden hé…..wij doen intussen krachten op in het restaurant hier aan de haven. Kwestie van het supporteren te kunnen volhouden.

Onder de kuiptent in de schaduw is het heerlijk zitten. (Voor de niet vaarders: de “kuip” is geen ton of vat maar het achterste gedeelte van een plezierboot meestal uitgerust met zitplaatsen). De zon brandt de omgeving en dwingt de mensen het rustig aan te doen.

Vandaag en elk jaar op 8 augustus is de stemming op de RNA iets ingetogener.  In de dertig jaar dat we varen hebben we al vele gasten aan boord gehad. Wij genieten  er steeds van hen te laten kennis maken met het leven op en rondom het water. En onze grootste voldoening is onze gasten te zien genieten van het varen en het leven aan boord. Iemand die heel, heel, heel veel  kon genieten van het varen was ons beider nichtje Ruth. Telkens het kon ging ze mee al moest ze daar kilometers ver voor komen. Toen ze al zwaar ziek was en de dokters geen toestemming meer gaven om mee te gaan en het ook praktisch onmogelijk was geworden, vroeg ze me: “Kapitein gaan we nog ene keer varen?”. En ik heb haar gezegd: “Ruthje gij zult altijd met ons meevaren”. Ze heeft toen heel hard in mijn hand geknepen. Wij houden die herinnering aan onze liefste matroos dan ook in ere.