Zondag 1 juli 2012.
Weer: zon en wolken, een regenvlaag, wind: W 3. 21°.
Gisteren duurde de dag 1 seconde langer. Om hiervan te bekomen hebben we vandaag een rustdag. We beginnen allemaal te werken als zotten. Er wordt gewassen, gestreken. De naaimachine wordt bovengehaald. Foto’s worden geselecteerd, Chelsea mag een extra wandelingetje maken. Luc doet een proef met een 12 volt lader (ik denk dat de proef mislukt aangezien de walstroom uitvalt) en zit daarna gebogen over de vaarkaarten en meldt dat we morgen een extra rustdag nemen omdat onze volgende gasten die vrijdag op bezoek komen dan kunnen opstappen in een mooi stadje. Wij zijn tevreden met zijn voorstel en besluiten een terrasje te gaan doen. Wij horen de Spanjaarden toeteren en roepen. Zij zijn Europees Kampioen!
Van de hak op de tak.
Na zware ondervragingen geeft Luc eindelijk toe dat hij aan het koordje getrokken heeft en het licht in de tunnel heeft uitgedaan. Straf: 14 dagen krijgt hij alleen mosterd en géén zwanworsten.
Via webmaster Sam vernemen wij dat onze reis gevolgd wordt door vele lezers. Mogelijk zijn er daar een deel van die ons niet kennen en een ander deel die Luc en Ingrid niet kennen.
Ik stel u even voor: De Sherpa: Luc (moatje) en Ingrid (Minne) en Chelsea (de hond). Geboren en getogen op een schip. Zij zijn vader, moeder, opa en oma van allemaal prachtige brave kinderen en kleinkinderen. Zij zijn zoals wij van de RNA: Maurice en Myriam (ook vader, moeder, opi en omi van een prachtige brave zoon en prachtige kleinkinderen) de beste, liefste, knapste, vriendelijkste mensen die ge kunt hebben. (Wat wilt ge dat ik anders schrijf? Wij moeten nog drie maanden samen varen en zij lezen dit ook!).
Wij zijn alle vier gebeten door die microbe die “water” heet. Vooral genieten we van het “relatief” vrije gevoel dat men op een schip nog kan ervaren. Staat het ons ergens niet aan, trossen los en wegwezen, is het er goed dan blijven we nog een tijdje. Op het water is er ook een zekere afstand van de “rat race” die het leven op de wal toch geworden is. En vooral niet vergeten: moatje en ik eten graag mosselen, nog liever dan zwanworstjes.
